Incrementele kostendefinitie
Bijkomende kosten zijn de extra kosten die verband houden met de productie van één extra eenheid en het houdt alleen rekening met die kosten die de neiging hebben om te veranderen met de uitkomsten van een bepaalde beslissing, terwijl de overige kosten daarbij irrelevant worden geacht. In eenvoudige bewoordingen wordt het gedefinieerd als extra kosten die het bedrijf oploopt als gevolg van de overeenkomstige wijzigingen in de kosten die verband houden met de productie, het vervangen van machines of apparatuur of het toevoegen van een nieuw product, enz.
Voorbeeld
Laten we een voorbeeld nemen om dit beter te begrijpen:
Ervan uitgaande dat het een productiebedrijf is, heeft ABC Ltd. een productie-eenheid waarvan de totale kosten voor het maken van 100 eenheden van een product X £ 2.000 bedragen. Het bedrijf wil een ander product 'Y' toevoegen waarvoor het enige kosten in termen van salaris maakt aan de extra arbeidskrachten, grondstoffen, en ervan uitgaande dat er geen machines, apparatuur, enz. Zijn toegevoegd.
Laten we aannemen dat, na het toevoegen van de nieuwe productlijn, het in staat is om 200 eenheden te produceren tegen € 3.500, dus hier zijn de incrementele kosten ₹ 1.500
Het identificeren van dergelijke kosten is erg belangrijk voor bedrijven, omdat het hen helpt te beslissen of de extra kosten echt in hun beste belang zijn. Net als in het bovenstaande voorbeeld is het duidelijk dat de productiekosten per eenheid van de producten daadwerkelijk zijn gedaald van € 20 naar € 17,5 door de introductie van de nieuwe productlijn. Dit is echter mogelijk niet in alle gevallen waar.
Het is niet nodig dat dergelijke kosten alleen variabel van aard kunnen zijn. Zelfs vaste kosten kunnen bijdragen aan de incrementele kosten, bijvoorbeeld als er helemaal nieuwe machines nodig zijn om de nieuwe productlijn 'Y' toe te voegen.
Toewijzing van incrementele kosten
De basismethode voor het toewijzen van incrementele kosten is het toewijzen van een primaire gebruiker en de extra of incrementele gebruiker van de totale kosten.
Als we naar ons bovenstaande voorbeeld kijken, is de primaire gebruiker product 'X' dat al in de fabriek werd vervaardigd en dat de machines en apparatuur gebruikte, het nieuwe product bracht alleen wat extra kosten met zich mee, zodat we 'X' kunnen definiëren als de primaire gebruiker en 'Y' als de incrementele gebruiker.
Bij afwezigheid van een nieuw product of een extra eenheid, bedragen de totale kosten die ABC Ltd. heeft gemaakt tijdens de productie van alleen 'X' € 2.000, dus we zullen deze kosten aan X toewijzen,
Terwijl de extra kosten van ₹ 1.500, die alleen zijn gemaakt om het nieuwe product te introduceren, worden toegewezen aan 'Y.'
Deze toewijzing kan zelfs veranderen in de toekomstige bedrijfsvoering van ABC Ltd., wanneer zogenaamd als het ervoor kiest om product 'X' te laten vallen, product 'Y' of een ander product de primaire gebruiker van de kosten kan worden.
Aan de prijsveranderingen van het product zijn ook bijkomende kosten verbonden. Stel dat als door het maken van dergelijke kosten de totale kosten per eenheid van een product ook toenemen, het bedrijf de prijs van het product zou willen wijzigen om de winst te behouden of te vergroten. Dit kan in of tegen de gunst van het bedrijf werken. Van dergelijke bedrijven wordt gezegd dat ze schaalnadelen hebben, dat wil zeggen dat ze de maximale limiet van het productievolume al hebben bereikt.
Maar als de kosten per eenheid of de gemiddelde kosten dalen door de incrementele kosten op zich te nemen, kan het bedrijf mogelijk de prijs van het product verlagen en meer eenheden verkopen. Dergelijke bedrijven zouden schaalvoordelen hebben, waardoor er enige ruimte is om het nut van de productie te optimaliseren.
Aangezien de prijs van elke eenheid van product 'X' £ 25 is, was de winst aanvankelijk
Nettowinst = ₹ 500
Ook gezien het feit dat na de introductie van de nieuwe productlijn de prijs voor zowel 'X' als 'Y' op £ 25 wordt gehouden, zal de winst hier zijn:
- Nettowinst = (200 X 25) - (200 X 17,5)
- Nettowinst = ₹ 1500
Om de verkoop te verhogen om meer marktaandeel te winnen, kan het bedrijf gebruikmaken van de lagere kosten per eenheid van het product om de prijs van £ 25 te verlagen en meer eenheden tegen een lagere prijs te verkopen.
Incrementele kosten versus marginkosten
Incrementele kosten worden ook wel marginale kosten genoemd, maar er zijn enkele fundamentele verschillen tussen beide.
- Bijkomende kosten worden meestal geassocieerd met keuzes of beslissingen en omvatten daarom alleen die extra kosten die werden veroorzaakt door de genomen beslissing, zoals bijvoorbeeld geen rekening houden met de kosten van machines of apparatuur die al aanwezig waren in de productie-eenheid, waarnaar ook wordt verwezen als verzonken kosten omdat deze kosten ongeacht een beslissing zullen blijven bestaan.
- Marginale kosten, aan de andere kant, houden specifiek rekening met de stijging van de kosten voor het produceren van één extra eenheid. Het wordt vaker gebruikt om de productie te optimaliseren, terwijl de incrementele kosten geen optimalisatietool zijn.
Gevolgtrekking
De incrementele kosten kunnen in grote lijnen door bedrijven worden gebruikt om het volgende te analyseren:
- Of het nu gaat om de nieuwe productlijn in huis of om deze uit te besteden
- Of u een eenmalige grote order van de klant of zakenpartner wilt accepteren
- Of de beschikbare middelen moeten worden toegewezen om hun gebruik te optimaliseren
- Of u de prijs van een product wilt wijzigen
