Handelsvorderingen

Wat zijn handelsvorderingen?

Handelsvordering is het bedrag dat het bedrijf aan zijn klant heeft gefactureerd voor de verkoop van zijn goederen of het leveren van diensten waarvoor het bedrag nog niet is betaald door de klanten en wordt als een actief in de balans van het bedrijf weergegeven.

In eenvoudige bewoordingen is een handelsvordering de boekhoudkundige boeking op de balans van een entiteit, die ontstaat door de verkoop van goederen en diensten op krediet. Aangezien een entiteit voor dit bedrag een juridische vordering op haar klant heeft en de klant verplicht is hetzelfde te betalen, wordt zij geclassificeerd als vlottende activa in de balans van de entiteit. Handelsvorderingen en debiteuren worden in de industrie door elkaar gebruikt.

Net als bij debiteuren, heeft het bedrijf ook niet-handelsvorderingen, die ontstaan ​​als gevolg van een transactie die geen verband houdt met de normale bedrijfsvoering.

Handelsvorderingen op de balans

Hieronder ziet u het standaardformaat van de balans van een onderneming.

bron: Colgate SEC Filings

Het wordt over het algemeen geclassificeerd onder de vlottende activa in een balans.

Voorbeeld

ABC Corporation is een bedrijf dat elektrische apparatuur vervaardigt. Het boekte in FY18 een omzet van $ 100 miljard, waarvan 30% op krediet aan zijn zakelijke klanten. De boekhoudkundige boeking van de handelsvorderingen voor de transactie op de balans is als volgt:

 Debiteuren in het bovenstaande voorbeeld worden hieronder berekend:

 

In dit voorbeeld worden debiteuren in de balans opgenomen als 30 miljard USD onder de huidige activa. 

Waarom zijn handelsvorderingen een kritiek punt?

Ik zal proberen aan te tonen waarom debiteuren zeer kritisch zijn voor de liquiditeit van bedrijven, en vaak wordt dit de enige reden waarom bedrijven failliet gaan. De liquiditeitsanalyse van een onderneming omvat de financiële kortetermijnposities van een onderneming en haar vermogen om haar kortlopende verplichtingen te betalen.

Een van de belangrijkste statistieken waar we naar kijken bij het analyseren van de liquiditeitsposities van bedrijven is de cashconversiecyclus. De cashconversiecyclus is het aantal dagen dat een onderneming nodig heeft om haar voorraad in contanten om te zetten.

De bovenstaande afbeelding legt het in meer detail uit. Voor een onderneming begint het met de aankoop van inventaris, die kan plaatsvinden via contant geld of op krediet. De onderneming zet die voorraad om in gereed product en maakt er verkoop van. De verkopen worden gedaan of contant of op krediet. De verkopen op krediet worden geboekt als handelsvorderingen. De cashconversiecyclus is dus het totale aantal dagen dat een onderneming nodig heeft om haar voorraad om te zetten in uiteindelijke verkopen en realisatie van contanten.

De formule om de contante conversiecyclus te berekenen is als volgt:

Uit de bovenstaande formule blijkt dat een onderneming met een aanzienlijk hoger aandeel handelsvorderingen een hogere dagvorderingen zal hebben en dus een hogere cashconversiecyclus.

Opmerking: de cyclus van contante conversie is natuurlijk afhankelijk van de andere twee factoren, ook welke dagen uitstaande voorraad en uitstaande dagen zijn. Om de impact van vorderingen te verklaren, hebben we de andere twee parameters echter onverschillig gehouden.

Een hogere cashconversiecyclus voor een onderneming kan leiden tot een aanzienlijk hogere behoefte aan werkkapitaalleningen om te voldoen aan de kortetermijnvraag naar de dagelijkse activiteiten. Zodra dergelijke vorderingen het alarmerende niveau bereiken, kan dit voor de onderneming ernstige problemen veroorzaken, waardoor liquiditeitsproblemen op korte termijn ontstaan, waarbij het bedrijf niet in staat zal zijn zijn kortetermijnverplichtingen te financieren en wat verder kan leiden tot opschorting van de activiteiten van het bedrijf.

Essentieel onderdeel van de beoordeling van werkkapitaalleningen

Een bedrijf maakt gebruik van werkkapitaalleningen om te voldoen aan zijn kortetermijnvereisten voor de dagelijkse bedrijfsvoering. De beoordeling van het bedrag van de werkkapitaallimiet wordt uitgevoerd door kredietverstrekkers, rekening houdend met alle vlottende activa van de Vennootschap. Aangezien vorderingen een essentieel en aanzienlijk deel uitmaken van de totale vlottende activa van de Vennootschap, is het voor kredietverstrekkers van cruciaal belang om toegang te krijgen tot het niveau van de handelsvorderingen en tot de kwaliteit van de vorderingen om de werkkapitaallimieten voor de Vennootschap goed te keuren.

Analyse en interpretatie

De liquiditeitsanalyse en interpretatie voor het niveau van handelsvorderingen dienen altijd in de context van de specifieke bedrijfstak te worden bekeken. Bepaalde bedrijfstakken opereren in een omgeving met hoge vorderingen. Een typisch voorbeeld hiervan zijn elektriciteitsproductiebedrijven die actief zijn in India, waar het niveau van de vorderingen erg hoog is en de te ontvangen dagen voor productiebedrijven variëren van slechts één maand tot wel negen (9) maanden.

Aan de andere kant opereren sommige bedrijven met nauwelijks of geen handelsvorderingen. Bedrijven die actief zijn en projectontwikkelaars en exploitanten van tolwegen hebben heel weinig debiteuren, aangezien hun inkomsten bestaan ​​uit het innen van tol van pendelaars op de weg. Ze innen de tol van pendelaars op het moment dat ze het tolplein passeren.

Dus voor een zinvolle analyse moet men kijken naar de debiteurenniveaus van de top 4-5 bedrijven in de respectievelijke industrie. Als uw doelbedrijf in vergelijking hogere vorderingen heeft, doet het iets verkeerd in termen van bedrijfsmodel of klant / klantgerichtheid of prikkels in termen van verkoop op krediet om verkoop te bevorderen.

Concluderend kan men er gerust vanuit gaan dat een lager debiteurenniveau en een lager aantal dagen debiteuren de liquiditeitspositie voor het bedrijf beter is.