Kredietrisicobeheer

Wat is kredietrisicobeheer?

Kredietrisicobeheer verwijst naar het beheer van de waarschijnlijkheid van het verlies dat een bedrijf kan lijden als een van zijn kredietnemers in gebreke blijft bij de terugbetaling en wordt gedaan door verschillende risicobeheersingsstrategieën in het bedrijf te implementeren om hetzelfde te beperken. In een bank of een NBFC spelen de kredietverliesreserve en de kapitaaltoereikendheidsratio een cruciale rol in het kredietrisicobeheerbeleid van hetzelfde.

  • Het belangrijkste doel van het kredietrisicobeheer is om het stijgende aantal niet-renderende activa van de klanten te verminderen en dit te zijner tijd te recupereren met de juiste beslissingen.
  • Kredietverzuim heeft een aanzienlijke impact op de financiële prestaties van het bedrijf, aangezien als een kredietnemer zijn contributie niet op tijd betaalt, dit leidt tot hogere voorzieningen, juridische kosten, incasso / invorderingskosten om het geld terug te krijgen en de De cashflow wordt ook beïnvloed.
  • Over het algemeen gezien de trend uit het verleden, wordt opgemerkt dat wanneer er een kredietrisicobeheerbeleid is, de kans op NPA's zeer gering is en dat er kredietnemers van goede kwaliteit zijn in het leningenboek van de onderneming.
  • Het wanbetalingsrisico en het kredietspreidingsrisico zijn de twee soorten kredietrisico's die de Vennootschap dagelijks moet beheren om de Vennootschap op lange termijn te runnen.
  • Het is ook nuttig om manieren te vinden om de kredietwaardigheid van het bedrijf te verhogen met betrekking tot kredietbeoordelaars zoals S&P, Fitch, Moody's, enz.

Strategieën voor kredietrisicobeheer

Hieronder staan ​​enkele voorbeelden van kredietrisicobeheer.

# 1 - Op risico gebaseerde prijzen

Hierbij rekent de Financier over het algemeen een hogere rentevoet aan de Leners wanneer zij een risico van wanbetaling voelen gezien de financiële toestand of het verleden van de Lener. Daarom zullen in dit type strategie voor kredietrisicobeheer verschillende tarieven van toepassing zijn voor verschillende leners, afhankelijk van de risicobereidheid en het vermogen om de lening terug te betalen.

Het bedrijf kan een hoger rentetarief in rekening brengen voor de leningen die aan startende bedrijven worden uitbetaald en het rentetarief relatief verlagen naarmate het bedrijf begint te presteren. Hierbij wordt elke wanbetaling aan een goede klant met een lagere rentevoet gecompenseerd door de andere klant aan wie de lening is verstrekt tegen een hoger tarief.

# 2 - Verbonden invoegen

De Financier kan bepaalde bepalingen of schuldconvenanten in de Leningsovereenkomsten opnemen alvorens de middelen aan de Lener uit te betalen. Ze kunnen worden onderverdeeld in financiële convenanten, operationele convenanten, technische convenanten en convenanten op bedrijfsniveau. Elke schending van het convenant volgens de overeenkomst zal een waarschuwingssignaal voor de geldschieter veroorzaken dat er in de nabije toekomst een wanbetaling zal plaatsvinden en dat passende maatregelen moeten worden genomen om het geleende bedrag veilig te stellen.

De Capital Adequacy Ratio is bijvoorbeeld een van de belangrijkste convenanten voor een NBFC om tot 15% te behouden volgens de recente wijzigingen in de RBI-richtlijnen. Als deze Ratio onder de 155 komt, zou dat een schending van de regelgeving zijn voor de NBFC, wat op zijn beurt ernstige gevolgen kan hebben voor de Vennootschap en haar Kredietverstrekkers als ze niet efficiënt toezicht houden.

# 3 - Periodieke MIS-rapportage

Hierbij vraagt ​​de Financier de Financier om de Financiële Staat in een vooraf gedefinieerd formaat ter analyse aan te bieden. Het kan maandelijks, driemaandelijks, tweemaandelijks of jaarlijks zijn, afhankelijk van het type en de hoeveelheid blootstelling. Een maandelijkse MIS geeft het volledige beeld van de kasstromen van de kredietnemer en of hij financieel gezond genoeg is om de schuldverplichtingen op tijd af te lossen.

Het is een zeer nuttig instrument om toezicht te houden op de zakelijke beslissing van de kredietnemer, aangezien verder lenen van een andere kredietgever of terugkoop van aandelen enz. Druk kan uitoefenen op het werkkapitaal en de liquiditeit van het bedrijf om aan zijn kortetermijnverplichtingen te voldoen. Er is een toegewijde professional aangesteld om voor het MIS-gedeelte te zorgen, aangezien dit een hoog niveau van begrip vereist om de informatie voor te bereiden zoals vereist in het sjabloon en deze periodiek met de geldschieter te delen.

# 4 - Sectorblootstelling beperken

Hierin kan de Financier beslissen in welke Sectoren hij actief zal zijn bij het uitlenen van de fondsen aan de Lener, aangezien dit een enorme impact zal hebben op de NPA-ratio's van de Vennootschap. Aangezien er veel wanbetalingen plaatsvinden in de sieradensector in India als gevolg van de Nirav Modi Scam, kan de geldschieter besluiten om in dit segment geen enkele blootstelling aan enige vorm van kredietnemer te nemen, aangezien de kans dat de kredietnemer insolvent wordt groter is.

Als alternatief kan de geldschieter besluiten om alleen geld te lenen in een bepaalde bedrijfstak of geografische locatie om de schade verder te beheersen. Hij kan bijvoorbeeld besluiten om maximale blootstelling in de dienstensector en minimale blootstelling aan benzinepompen of hotels te nemen. De geldschieter kan ook besluiten om alleen aan een bepaalde stad of staat te lenen om zijn rendement te maximaliseren en controle te houden over de doelklanten in plaats van het geld op pan-Indiaas niveau uit te betalen.

Daarom is sectorblootstelling een van de belangrijkste technieken voor kredietrisicobeheer om de reserves voor kredietverlies te minimaliseren.

Gevolgtrekking

Daarom is kredietrisicobeheer een van de belangrijkste instrumenten in elke kredietverstrekker om op de lange termijn te overleven, aangezien het zonder de juiste risicobeperkende strategieën erg moeilijk zal zijn om in de kredietverlening te blijven vanwege de stijgende NPA's en wanbetalingen.

In elke bank / NBFC is er een aparte afdeling kredietrisicobeheer die zorgt voor de kwaliteit van de portefeuilles en de klanten door passende risicobeperkende technieken te ontwikkelen.