Aandelenstrategieën

Een aandelenstrategie is een long-shortstrategie voor aandelen, waarbij een longpositie wordt ingenomen bij schokken die bullish zijn (dat wil zeggen, waarvan wordt verwacht dat ze hun waarde zullen verhogen) en een shortpositie nemen op aandelen die bearish zijn (dat wil zeggen, die naar verwachting zullen dalen of dalen). val zijn waarde) en dus het boeken van een voldoende winst uit het verschil.

Uitleg

Aandelenstrategieën zijn investeringsstrategieën voor een individuele portefeuille of een vehikel van gepoolde fondsen zoals beleggingsfondsen of hedgefondsen. Deze strategie is uitsluitend gericht op aandelen met het oog op investeringen, of het nu gaat om beursgenoteerde aandelen, over-the-counter-aandelen of private equity-aandelen. Een fonds / portefeuille kan het aandeel van het eigen vermogen mengen tijdens het uitvoeren van hun strategieën, of ze de volgende 100% aandelenstrategieën vereisen of minder, afhankelijk van de doelstelling van het fonds. Het prospectus moet het gewicht van het eigen vermogen in de korf van een portefeuille duidelijk specificeren.

Bron : Franklin Templeton

Overwegingen bij aandelenstrategieën

Over het algemeen worden aandelen beschouwd als de risicovollere categorie activa om te beleggen in vergelijking met contanten en obligaties, aangezien het rendement van dergelijke aandelen verband houdt met meerdere macro-economische factoren van de economie en van het bedrijf waarin de beleggingen zijn gedaan. De historische rendementen zijn echter hoger gebleken dan traditionele beleggingen zoals bankdeposito's, maar de futuristische prestaties zijn altijd onvoorspelbaar.

Een goed gemengde portefeuille van verschillende aandelen kan bescherming bieden tegen individuele bedrijfsrisico's of sectorrisico's, maar er zullen altijd marktrisico's bestaan die van invloed kunnen zijn op de activaklasse van aandelen. Alle aandelenportefeuilles zullen het beste presteren wanneer de onderliggende economie continue tekenen van groei vertoont, gemeten in termen van het bbp (bruto binnenlands product), en de inflatie in het bereik van laag tot matig ligt, aangezien inflatie de toekomstige kasstromen van aandelen kan uithollen. Bovendien zal de belastingstructuur ook een impact hebben op dergelijke strategieën. Als de economie bijvoorbeeld een DDT (Dividend Distribution Taxes) van 10% oplegt, zal dit het rendement op beleggingen in aandelen verlagen, wat op zijn beurt weer een impact heeft op de risico-rendementsverhouding voor een portefeuille.

Aandelenstrategieën - Long / Short

Het is van oudsher bekend dat aandelen long-short-strategieën worden gebruikt door beleggers in de nichecategorie (beleggers met een superieure status), zoals instellingen die gedurende een lange periode bestaan. Ze begonnen bekendheid te verwerven bij de individuele / particuliere beleggers, aangezien traditionele strategieën niet in staat waren om te voldoen aan de verwachtingen van de beleggers tijdens een bearish marktscenario, waardoor de beleggers werden aangemoedigd om hun portefeuille uit te breiden naar mogelijke aangepaste of innovatieve financiële oplossingen.

bron: weitzinvestments.com

Een long-short-aandelenstrategie is een beleggingsstrategie die voornamelijk wordt gebruikt door hedgefondsen, waarbij een longpositie wordt aangehouden in aandelen waarvan wordt verwacht dat ze in waarde zullen stijgen en tegelijkertijd een shortpositie wordt aangehouden in aandelen die naar verwachting in waarde zullen dalen periode. Een hedgefondsbeheerder moet alert zijn en moet dergelijke strategieën mogelijk gelijktijdig toepassen om te profiteren van arbitragemogelijkheden of deze als een hedging-mogelijkheid te gebruiken.

Hedgefondsen voeren dergelijke strategieën op grote schaal uit. In eenvoudige bewoordingen houdt een long-shortstrategie van aandelen in dat een aandeel wordt gekocht dat relatief ondergewaardeerd is en een aandeel verkoopt dat relatief overgewaardeerd is. Idealiter zal de longpositie de waarde van de aandelen verhogen en zal de shortpositie leiden tot een waardevermindering. Als een dergelijke situatie zich voordoet en de ingenomen posities even groot zijn (bv. Long gaan op 500 aandelen en short gaan op 500 aandelen) kan het hedgefonds winnen. Deze strategie zal zelfs werken als de longpositie (aandeel waarvan de waarde naar verwachting zal stijgen) in waarde daalt, op voorwaarde dat deze longpositie beter presteert dan de shortpositie (aandeel waarvan de waarde naar verwachting zal dalen) en vice versa.

Het ABC-hedgefonds besluit bijvoorbeeld om een longpositie van $ 5 miljoen (koop) in Pfizer en een shortpositie van $ 5 miljoen (verkoop) in Novartis Healthcare aan te houden, beide enorme bedrijven in de farmaceutische sector. Met dergelijke posities in de portefeuille van het ABC-hedgefonds, zal elke markt- / bedrijfsspecifieke gebeurtenis die ertoe kan leiden dat alle aandelen in de farmaceutische sector dalen, leiden tot een verlies op de Pfizer-optie (een aangehouden positie) en opnieuw op de Novartis-aandelen. . Evenzo zal een gebeurtenis die ervoor zorgt dat beide aandelen stijgen, een minimale impact hebben, aangezien de posities elkaar verrekenen, waarbij het ene aandeel stijgt en het andere daalt. Het gebruikt het simpelweg als een afdekkingstechniek, afhankelijk van het aandeel van de aandelen dat van elk bedrijf wordt aangehouden.

Aandelen long-short-strategieën zoals de bovenstaande met gelijke dollarbedragen aan long- en short-posities worden marktneutrale strategieën genoemd. Een marktneutrale positie kan bijvoorbeeld het innemen van een 50% longpositie en een 50% shortpositie voor hetzelfde bedrag in een enkele bedrijfstak zoals olie en gas betekenen. Het gebruik van dergelijke strategieën is volledig ter beoordeling van de hedgefondsbeheerders. Sommige managers zullen hun hart ophalen aan een long bias, zoals de zogenaamde "125/25" -strategieën. Met dergelijke strategieën hebben hedgefondsen 125% blootstelling aan longposities en 25% blootstelling aan shortstrategieën. Deze mix kan worden aangepast afhankelijk van de tactiek van de hedgefondsbeheerder, zoals de “110/10” -strategie of “130/30” -strategie.

Aandelenstrategie - Pair Trading

Aandelen long-short managers kunnen worden onderscheiden op basis van de geografische markt waarin de beleggingen gericht zijn (Azië-Pacific, Amerikaanse regio, euro-regio, enz.), De sector waarin ze beleggen (Financieel, Technologie, enz.) Of hun investeringsstijl (bulkhandel, enz.) Het gelijktijdig kopen en verkopen van twee gerelateerde aandelen - voor bijvoorbeeld 2 aandelen in dezelfde regio of bedrijfstak wordt een "paired trade" -model genoemd. Dit kan een beperking vormen voor een specifieke subset / sector van de markt in plaats van een algemeen fenomeen.

Een investeerder in de Media-ruimte kan bijvoorbeeld een longpositie innemen in CNBC en dat compenseren door een shortpositie in Hathway Cables in te nemen. Als de belegger 1.000 CNBC-aandelen koopt voor $ 50 per stuk en Hathway handelt tegen $ 25, dan houdt het korte deel van deze gepaarde transactie in dat hij 2.000 Hathway-aandelen koopt, zodat ze hetzelfde kunnen shorten. Daarom zullen de long- en shortposities gelijk zijn.

Het ideale scenario om deze long / short equity-strategieën te laten werken, is dat CNBC waardeert en Hathway afneemt. Als CNBC stijgt tot $ 60 en Hathway daalt tot $ 20, is de totale winst in deze strategie:

1000 * 60 = $ 60.000 min de aankoopprijs van 1000 * 50 = $ 50.000, winst = $ 60.000 - $ 50.000 = $ 10.000

2000 * 25 = $ 50.000 minus verkoopprijs van 2000 * 20 = $ 40.000, winst = $ 50.000 - $ 40.000 = $ 10.000

Daarom is de totale winst $ 10.000 (Long) + $ 10.000 (Short) = $ 20.000 op de gehele portefeuille.

Om aan te passen aan het feit dat aandelen binnen een sector over het algemeen de neiging hebben om gelijktijdig omhoog of omlaag te bewegen, verdienen long / short-strategieën de voorkeur in verschillende sectoren voor de lange en korte benen. Als de economie van een land bijvoorbeeld vertraagt en tegelijkertijd wordt verwacht dat de farmaceutische sector een aantal belangrijke geneesmiddelengoedkeuringen krijgt die de hele sector versterken, dan is de ideale portfoliostrategie het kopen van aandelen van een bedrijf in de farmaceutische sector en short gaan. op het eigen vermogen van een financieringsmaatschappij.

Risico's verbonden aan aandelenstrategieën

Aandelenstrategieën, waaronder long-shortstrategieën, zijn onderhevig aan verschillende soorten risico's:

Hedgefondsen zijn niet erg liquide in vergelijking met verschillende beleggingsfondsen, omdat ze bulkaankopen doen waarbij veel fondsen betrokken zijn en die een impact kunnen hebben op de totale portefeuille. Dit maakt het erg moeilijk om de aandelen op de markt te verkopen, omdat dit tegen het grotere belang van de portefeuille / investeerders kan gaan. Het kan ook de aandelenkoers van de aandelen op de markt beïnvloeden.
Als men niet profiteert van of de long / short-positie niet regelmatig controleert, kan een fonds enorme verliezen lijden die ook hoge vergoedingen met zich meebrengen.
De portefeuillebeheerder moet de relatieve prestatie van 2 aandelen correct voorspellen, wat een moeilijke en lastige situatie kan zijn, aangezien het punt van de besluitvaardigheid van de beheerder is wat er toe doet.
Een ander risico dat uit een dergelijke techniek kan voortvloeien, is een "beta-mismatch". Het geeft in wezen aan dat wanneer er een scherpe daling is op de algemene aandelenmarkt, de longposities meer kunnen verliezen dan de shortposities en vice versa.

Ondanks de bovengenoemde nadelen zijn er enkele cruciale voordelen bij het gebruik van een dergelijke techniek voor hedgefondsbeheer:

De meeste beleggers concentreren zich op het selecteren van winnende strategieën voor longportefeuilles, afhankelijk van hun marktkennis en het nemen van risico's. Long / short-strategieën met de implementatie van short selling stellen de belegger echter in staat om te profiteren van een breed scala aan effecten.
Het succesvolle beheer van een goed verbonden en volledig geïntegreerde portefeuille van long- en shortposities kan helpen bij het verbeteren van vruchtbare rendementen, zelfs in een moeilijk marktscenario.

Aandelenstrategieën - Fundamentalisten versus opportunisten

De rol van de hedgefondsbeheerder is het belangrijkste voor het slagen van de aandelenstrategie als onderdeel van hun portefeuille. De beslissingen en de timing van de beslissing bepalen de opbrengsten van de fondsen. De long / short managers kunnen grofweg worden onderverdeeld in 2 filosofische kampen: fundamentele bottom-up investeerders of opportunistische traders. Het verschil tussen de twee kan worden benadrukt met behulp van de onderstaande tabel:

	Fundamentele investeerders	Opportunistische handelaren
Filosofie	De focus ligt op het Bottoms Up taxatiebeleid van het bedrijf. Het doel is om te begrijpen hoe het bedrijf exclusief kan presteren en niet in relatie tot de prestaties van de branche.	De focus ligt op prijsbewegingen op korte termijn en de technische factoren zoals marktanalyse of eerdere prijsbewegingen van de aandelen van het bedrijf.
Identificeer kansen	Het is gebaseerd op aandelen die worden verkocht tegen een korting of historische waardering ten opzichte van vergelijkbare bedrijven of intrinsieke waarde	Het is gebaseerd op prijzen in verhouding tot de prestaties van vergelijkbare groepen of trendlijnen. Het is grotendeels technologiegedreven met ruimte voor verkeerde prijzen of inefficiënties.
Initiëren posities	De aan te houden positie en de omvang zijn gebaseerd op de timing, risico- / opbrengstanalyse, diversificatie en relatieve aantrekkelijkheid.	De aan te houden positie en de omvang zijn gebaseerd op de timing, risico- / opbrengstanalyse, diversificatie en relatieve aantrekkelijkheid.
Positiemanagement	Managers richten zich op de Buy and Hold-strategie van de aandelen op basis van een herbeoordeling van de waarde of een regelmatige herbalancering van de portefeuillecomponent.	Dergelijke handelaren veranderen de omvang van de positie op basis van technische factoren en nieuws dat verband houdt met het specifieke bedrijf of de branche als geheel.
Verkoop Discipline	Ze gebruiken basisprincipes om verwachtingen te scheppen voor een futuristische exit.	Ze vertrouwen meer op aandelenprestaties of marktspecifieke technische factoren om de exit te bepalen.

In het algemeen is voor fundamentele managers de kernvaardigheden en waardedrijver het vermogen om de aantrekkelijkheid van bedrijfstakken en bedrijven te bepalen op basis van hun groeikenmerken, inkomstenbronnen, concurrentiepositie en financiële eigenschappen. Ze streven ernaar om kwaliteitsbedrijven te bezitten met sterke groeivooruitzichten, financiële flexibiliteit en operationele omstandigheden die de prestatie van de effecten zullen sturen. Het idee is om deze activa tegen aantrekkelijke waarderingen in bezit te nemen en ze te verkopen wanneer ze het gewenste beoogde niveau bereiken.

Daarentegen rekenen de traders op prijsbewegingen op korte termijn en hanteren ze een meer defensieve benadering. Ze zijn van mening dat de schommelingen in de marktprestaties vaak plaatsvinden zonder een duidelijke reden. De aanhoudingsperiode kan zo kort zijn als een uur en is normaal gesproken niet langer dan een maand. Technische factoren, of ze nu verband houden met de aandelenmarkt, een bedrijfstak of de bedrijven, zijn verantwoordelijk voor het nemen van investeringsbeslissingen. De aandelenkoers van de afgelopen 3 maanden of de indicatie van de Volatility Index zullen bijvoorbeeld een impact hebben op de besluitvorming van de opportunistische handelaar. Weerstands- en ondersteuningsniveaus worden aangestuurd door macro-evenementen en zijn aanvullende factoren die het besluitvormingsproces kunnen sturen.

Gevolgtrekking

Kortom, aandelen long-short-strategieën kunnen het rendement helpen verhogen in een moeilijk of veranderlijk marktscenario, maar brengen ook aanzienlijke risico's met zich mee. Als gevolg hiervan kunnen hedgefondsbeleggers die dergelijke strategieën overwegen, ervoor zorgen dat hun fondsen / portefeuilles strikte regels volgen voor het evalueren van marktrisico's en het traceren van winstgevende investeringsmogelijkheden.

Financieel adviseurs zijn in de positie om de beleggers mogelijk te begeleiden naar een voorzichtige besluitvorming om een deel van hun long-only allocaties te verschuiven naar long / short-aandelenstrategieën en de mogelijke voordelen die daarmee samenhangen.

Historisch gezien hebben long / short-aandelenhedgefondsen rendementen opgeleverd die gunstig afsteken bij de grotere aandelenmarkt, waardoor de impact van de volatiliteit op de funda relatief kleinere piek-tot-dieptepunten daalt.

De uitdaging van deze benadering is echter dat het om een grote en verschillende categorieën fondsen gaat die veel stijlen, managers en risico-rendementskenmerken omvatten. Hoe de managers een eerlijk evenwicht vinden tijdens het gebruik van deze strategie, is de crux om maximaal voordeel te behalen.