FIFO versus LIFO

Verschillen tussen FIFO en LIFO

FIFO (First In, First Out) en LIFO (Last In, First Out) zijn twee methoden om de waarde van de voorraad van het bedrijf te berekenen. Door de waarde van de voorraad te administreren, wordt het praktisch om de kostprijs van verkochte goederen of eventuele voorraadgerelateerde uitgaven op de winst- en verliesrekening te vermelden en de waarde van de voorraad van welke aard dan ook op de balans te vermelden.

In dit artikel kijken we naar wat LIFO en FIFO is, voorbeelden, voordelen en de belangrijkste verschillen -

Definities van FIFO- en LIFO-methoden

Wat is FIFO (first in first out)?

FIFO staat voor 'First In First Out', wat inhoudt dat de inventaris die als eerste aan de voorraad is toegevoegd, eerst uit de voorraad wordt gehaald. Dus de inventaris zal de voorraad verlaten in dezelfde volgorde als waarin deze aan de voorraad is toegevoegd.

Dit betekent dat wanneer de voorraad wordt gerapporteerd als verkocht (hetzij na conversie naar gereed product of zoals deze is), de kostprijs gelijk wordt gesteld aan de kosten van de oudste voorraad in de voorraad.

Het betekent op zijn beurt dat de kosten van inventaris

verkocht zoals vermeld op de winst- en verliesrekening, wordt beschouwd als de oudste voorraad in de voorraad. Aan de andere kant worden op de balans de kosten van de voorraad die nog in voorraad is genomen gelijk aan de kosten van de laatste voorraad die aan de voorraad is toegevoegd.

Wat is LIFO (last in first out)?

LIFO staat voor Last In, First Out, wat inhoudt dat de inventaris die als laatste aan de voorraad is toegevoegd, als eerste uit de voorraad wordt verwijderd. Dus de inventaris verlaat de voorraad in de omgekeerde volgorde van die waarin deze aan de voorraad is toegevoegd.

Het betekent dat wanneer de voorraad wordt gerapporteerd als verkocht (hetzij na conversie naar gereed product of zoals deze is), de kosten gelijk worden gesteld aan de kosten van de laatste voorraad die aan de voorraad is toegevoegd.

Dit betekent op zijn beurt dat de kosten van verkochte voorraad, zoals gerapporteerd op de winst- en verliesrekening, worden beschouwd als die van de laatste voorraad die aan de voorraad is toegevoegd. Anderzijds wordt op de balans de kostprijs van de voorraad die nog in voorraad is genomen gelijk aan de kostprijs van de oudste voorraad die in de voorraad aanwezig is.

Beide methoden zijn pure methoden voor het administreren en rapporteren van de waarde van de voorraad. Welke methode ook wordt toegepast, deze is niet van toepassing op de feitelijke toevoeging of verwijdering van voorraad aan de voorraad voor verdere verwerking of verkoop.

Een andere methode voor voorraadkostenberekening die ook veel wordt gebruikt door zowel openbare als particuliere bedrijven, is de gemiddelde kostenmethode. Deze methode neemt het middenpad tussen FIFO en LIFO door het gewogen gemiddelde te nemen van alle beschikbare eenheden in de voorraad tijdens de boekhoudperiode en vervolgens die gemiddelde kosten te gebruiken om de waarde van COGS te bepalen en de voorraad te beëindigen.

Maar in dit artikel richten we ons alleen op de FIFO- en LIFO-methoden voor voorraadkostenberekening en de vergelijking tussen beide.

LIFO vs. FIFO-voorbeeld

Stel dat een bedrijf zijn product produceert en verkoopt in batches van 100 stuks. Als de inflatie positief is, zullen de productiekosten in de loop van de tijd blijven stijgen. Ga er dus van uit dat er binnen elke periode 1 batch van 100 eenheden wordt geproduceerd en dat de productiekosten na elke opeenvolgende periode stijgen.

Dus als de productiekosten voor het produceren van 1 eenheid $ 10 bedragen in de eerste periode, kan dit $ 15 zijn in de tweede periode, $ 20 in de tweede periode, enzovoort. Raadpleeg de onderstaande tabel voor de samenvatting:

Beschouw de details over de drie productieseries in de bovenstaande tabel. Stel dat de batchnummers in volgorde van productiedatum van de batches staan.

Het mag duidelijk zijn dat het bedrijf niet in staat zal zijn om in elke periode precies 100 stuks producten te verkopen. Het zal ze moeten verkopen volgens de bestellingen die het ontvangt en ook volgens de beschikbaarheid van de producten in zijn voorraad eindproducten. Stel dat het bedrijf bestellingen krijgt van in totaal 150 eenheden na het produceren van de 3e batch van 100 eenheden.

Voorraadwaardering volgens de FIFO-methode

Als een bedrijf ervoor kiest om de FIFO-methode voor voorraadboekhouding te gebruiken, worden de kosten van de verkochte goederen gelijk gesteld aan de kosten van de eerste 150 geproduceerde eenheden (onthoud "first in, first out"?) Van alle 300 eenheden beschikbaar in de voorraad. Nu bevatten de eerste 150 geproduceerde eenheden de 100 eenheden van batch nr. 1 plus eventuele 50 eenheden van batch nr. 2. Daarom zijn de kosten van verkochte goederen (COGS) gelijk aan (100 * $ 10) + (50 * $ 15) = $ 1750.

Ook zal de waarde van de resterende voorraad van de afgewerkte producten gelijk zijn aan de kosten van de resterende 150 eenheden in de voorraad, dwz de resterende 50 eenheden van batch nr. 2 en de 100 eenheden van batch nr. 3. Vandaar dat de waarde van de voorraad gereed product die op de balans van het bedrijf wordt vermeld, is gelijk aan (50 * $ 15) + (100 * $ 20) = $ 2750.

Voorraadwaardering volgens de LIFO-methode

Als een bedrijf er nu voor kiest om de LIFO-methode voor voorraadboekhouding te gebruiken, worden de kosten van de verkochte goederen gelijk gesteld aan de kosten van de laatste 150 geproduceerde eenheden (onthoud "last in first out"?) Van alle 300 beschikbare eenheden in de voorraad. Nu bevatten de laatste 150 geproduceerde eenheden de 100 eenheden van batch nr. 3 plus eventuele 50 eenheden van batch nr. 2. Daarom zijn de kosten van verkochte goederen (COGS) gelijk aan (100 * $ 20) + (50 * $ 15) = $ 2750.

Ook is de waarde van de resterende voorraad van de afgewerkte producten gelijk aan de kosten van de resterende 150 eenheden in de voorraad, dat wil zeggen, de resterende 50 eenheden van batch nr. 2 en de 100 eenheden van batch nr. 1. Vandaar dat de waarde van de inventaris van gereed product die op de balans van het bedrijf wordt vermeld, is gelijk aan (50 * $ 15) + (100 * $ 10) = $ 1750.

FLFO versus LIFO-infographics

Waarom is er meer dan één methode voor voorraadkostenberekening? 

De hoofdoorzaak waarom er meer dan één methode is om de kosten van voorraad in rekening te brengen, is inflatie. Als de inflatie op de een of andere manier ophoudt te bestaan, hebben we geen andere methoden nodig om de waarde te achterhalen van de voorraad die een bedrijf uitgaat of in zijn magazijnen bewaart.

Het is omdat als er geen inflatie is, de kosten van vandaag gekocht materiaal precies gelijk zouden zijn aan die van vorig jaar. De materiaalkosten voor de productie van afgewerkte producten zullen dus ook hetzelfde blijken te zijn voor een bepaald type product. Dus de kosten van de voorraad die vandaag aan de voorraad wordt toegevoegd, zullen exact gelijk zijn aan de kosten van de voorraad die een jaar geleden aan de voorraad is toegevoegd. Dus of u nu de LIFO-methode of de FIFO-methode gebruikt, de waarde van de voorraad als kosten of zelfs die in voorraad zal in elk geval ook hetzelfde blijken te zijn.

Maar aangezien inflatie een realiteit is, blijkt de waarde van voorraad iets te zijn wanneer we FIFO gebruiken, en het blijkt iets anders te zijn wanneer we LIFO gebruiken.

Maar waarom gebruiken sommige bedrijven FIFO, terwijl andere LIFO gebruiken voor het berekenen van de waarde van de voorraad? Het antwoord hierop is het volgende: bedrijven gebruiken verschillende methoden voor voorraadadministratie voor de voordelen en het gemak die beide methoden in verschillende situaties bieden.

Hoewel het bovenstaande waar is, worden in de meeste landen de IFRS-boekhoudnormen gevolgd, die het gebruik van de LIFO-methode niet toestaan. Dus daar hebben de bedrijven die keuze niet.

bron: iasplus.com

Maar in de VS is het toegestaan ​​onder de voorwaarde dat beursgenoteerde entiteiten die LIFO gebruiken voor belastingdoeleinden, LIFO ook moeten gebruiken voor financiële rapportage.

Kijk ook naar IFRS versus US GAAP.

LIFO vs. FIFO - Welke heeft de voorkeur?

De waarde van de voorraad wordt in de resultatenrekening weergegeven als kosten van verkochte goederen (COGS) en op de balans als voorraad onder vlottende activa. De methode die wordt gebruikt voor de waardering van de voorraad zal dus indirect van invloed zijn op de waarde van het bruto-inkomen, het nettoresultaat, de inkomstenbelasting over de winst-en-verliesrekening en de vlottende activa en de totale activa op de balans.

Om dit te begrijpen, nemen we de waarden van de kosten van verkochte goederen (COGS) en die van de inventaris berekend met behulp van zowel de FIFO- als de LIFO-methode uit het illustratieve voorbeeld dat hierboven is besproken.

Belangrijkste verschillen

• In LIFO worden de als laatste gekochte of geproduceerde goederen eerst gedistribueerd en in FIFO wordt de als eerste gekochte of geproduceerde goederen als eerste gedistribueerd.
• FIFO is de wereldwijd en veel gebruikte methode voor voorraadwaardering. Hoewel US GAAP zowel LIFO als FIFO toestaat, wordt FIFO in de internationale scenario's veel gebruikt en IFRS beperkt het gebruik van LIFO voor voorraadwaardering.
• Onder LIFO vertegenwoordigt voorraad in hand de oudste voorraad, terwijl in FIFO voorraad in hand de nieuwste voorraad vertegenwoordigt.
• In een inflatoire economie leidt het gebruik van LIFO tot lagere winstcijfers en helpt het bij belastingbesparing, terwijl het gebruik van FIFO leidt tot hogere winst en een enorme belastingdruk.
• FIFO geeft de potentiële investeerders het exacte cijfer van de financiële gegevens van een organisatie en helpt bij de besluitvorming. Hoewel LIFO niet het exacte beeld van de financiële gegevens geeft, leidt dit tot onnauwkeurige investeringsbeslissingen.
• In FIFO bestaat de eindvoorraad uit de meest recente items, dus de eindvoorraad wordt gewaardeerd tegen marktprijs. In LIFO wordt de eindvoorraad gewaardeerd tegen een historische prijs.
• FIFO is een meer realistische en logische benadering van voorraadwaardering in vergelijking met LIFO
• Er is een risico dat voorraden verouderen en verouderd raken in het geval van LIFO, aangezien goederen worden gebruikt uit oude voorraad, kan dit risico worden verminderd als FIFO wordt gebruikt.
• In tegenstelling tot LIFO is het onderhoud van records eenvoudiger in FIFO, omdat meerdere lagen minder zijn.
• De kosten van verkochte goederen zijn in de huidige marktprijs in LIFO en de kosten van onverkochte goederen zijn in de marktprijs in FIFO.
• FIFO is geen geschikte methode als de materiaalprijzen sterk fluctueren. In dit geval is LIFO de juiste optie.

Voordelen van LIFO

Neem eerst de waarden van COGS die zijn berekend met beide methoden en stel een resultatenrekening op, ervan uitgaande dat alle andere waarden, zoals verkoop, andere kosten en belastingtarief, hetzelfde zijn voor beide methoden. Stel bijvoorbeeld dat de verkoopprijs van 1 eenheid $ 40 is. Aangezien er in totaal 150 eenheden zijn verkocht, komt de totale verkoop uit op (150 * $ 40) = $ 6000. Stel ook dat de andere uitgaven voor de de onderzochte periode bedroeg in totaal $ 1250, en het belastingtarief dat van toepassing was op het nettoresultaat was 30%. En laat deze veronderstelde waarden hetzelfde zijn voor beide methoden.

De resultatenrekening die wordt opgesteld wanneer zowel FIFO als LIFO worden gebruikt, ziet er als volgt uit:

De waarde van COGS berekend met behulp van de FIFO-methode was $ 1750, terwijl die berekend met de LIFO-methode $ 2750 was. Kijk nu eens naar de verschillen tussen de waarden van bruto-inkomen, netto-inkomen en inkomstenbelasting. Dat alles is te wijten aan het verschil in de waarden van COGS, dat op zijn beurt het gevolg is van het gebruik van twee verschillende methoden voor voorraadwaardering.

Dus uiteindelijk is het voordeel van het gebruik van de LIFO-methode voor een bedrijf dat het een lager nettoresultaat kan rapporteren en dus zijn belastingverplichtingen kan uitstellen in tijden van hoge inflatie. Maar tegelijkertijd zou het de investeerders kunnen teleurstellen door een lagere winst per aandeel te rapporteren. Aan de andere kant zal een bedrijf dat de FIFO-methode gebruikt, een hoger nettoresultaat rapporteren en dus op korte termijn een groter bedrag aan belasting verschuldigd zijn.

Naast uitstel van belasting is LIFO ook gunstig voor het verlagen van de gevallen van voorraadafschrijvingen. Afschrijvingen op voorraad vinden plaats als de voorraad geacht wordt in prijs te zijn gedaald tot onder de boekwaarde. Als LIFO wordt gebruikt, blijft alleen oude voorraad in voorraad en heeft de aankoopprijs een kleinere kans om onder de boekwaarde te komen.

Voordelen van FIFO

Om de impact van beide methoden op de balans te begrijpen, neemt u de waarde van de inventaris die met beide methoden is berekend en stelt u de balans in zijn eenvoudigste vorm op, uitgaande van de waarden van andere activa (alle activa behalve de voorraad) en totaal De verplichtingen moeten voor beide methoden hetzelfde zijn. Stel voor de aanname dat de waarde van Overige activa $ 20.000 is en de waarde van Totale verplichtingen $ 10750. En laat deze veronderstelde waarden voor beide methoden hetzelfde zijn.

De balans die is opgesteld wanneer beide voorraadwaarderingsmethoden worden gebruikt, ziet er als volgt uit:

Met behulp van de FIFO-methode

Met behulp van de LIFO-methode

De waarde van de voorraad berekend met behulp van de FIFO-methode was $ 2750, terwijl die berekend met de LIFO-methode $ 1750 was. Kijk nu naar de verschillen tussen de waarde van de totale activa en het eigen vermogen (= totale activa-totale passiva). Dat alles is te wijten aan het verschil in de waarde van de voorraad, dat op zijn beurt het gevolg is van het gebruik van twee verschillende methoden voor voorraadwaardering.

Dus uiteindelijk is het voordeel van het gebruik van de FIFO-methode voor een bedrijf dat het een hogere waarde van het eigen vermogen of het nettovermogen kan rapporteren en daardoor aantrekkelijker lijkt voor de investeerders. Aan de andere kant zal een bedrijf dat de LIFO-methode gebruikt, een lagere waarde van het eigen vermogen rapporteren en daardoor relatief minder aantrekkelijk lijken voor de investeerders.

Het zou voor de lezer duidelijk moeten zijn, maar het is ook opmerkelijk dat de impact op de COGS in de winst-en-verliesrekening en de voorraad in de balans alleen zal zijn zoals hierboven beschreven als de inflatie positief is, dwz de prijzen van grondstoffen stijgen met tijd. Als de inflatie negatief is, is de impact van LIFO en FIFO omgekeerd ten opzichte van wat hierboven is beschreven.

Vergelijkende tabel

De kern van de bovenstaande uitleg is samengevat in de volgende tabel:

Gevolgtrekking

FIFO en LIFO zijn twee methoden voor het administreren en rapporteren van de waarde van voorraad. FIFO beschouwt de kosten van eerst aangekochte materialen als de kosten van de verkochte goederen en de kosten van de laatst gekochte materialen als de kosten van items die nog in de voorraad aanwezig zijn. LIFO beschouwt de kosten van materialen die het laatst zijn gekocht als de kosten van de verkochte goederen en de kosten van de materialen die als eerste zijn gekocht als de kosten van items die nog in de voorraad aanwezig zijn.

De voordelen van het gebruik van de LIFO-methode zijn dat het helpt bij het uitstellen van belastingen en het verlagen van voorraadafschrijvingen tijdens perioden van hoge inflatie. Het voordeel van het gebruik van FIFO is dat het resulteert in een hogere waarde van de gerapporteerde inkomsten en dat het nettowaarde van het bedrijf meer investeerders aantrekt. Deze effecten zijn tegenovergesteld bij deflatie.

Maar in de meeste landen wordt de IFRS-standaard afgedwongen, waardoor het gebruik van LIFO niet is toegestaan. Slechts een paar landen, waaronder de VS, staan ​​het gebruik van LIFO voor belastingdoeleinden toe, maar vereisen ook het gebruik ervan bij het rapporteren van de resultaten aan de investeerders. FIFO is echter een veel populairdere methode van de twee omdat deze voor de meeste industrieën logischer is.